پیشبینی موسسه مطالعاتی WSD برای تولید “ممکن” جهانی فولاد در سال ۲۰۵۰ حدود ۱/۸۸۷ میلیارد تن؛ یا، ۱۴ میلیون تن بالاتر از ۱/۸۷۳ میلیارد تن تولید شده در سال ۲۰۱۹ است.
ماهنامه پردازش: تولید چین با ۱۹/۶ درصد افت از ۹۹۶ میلیون تن در سال ۲۰۱۹ به ۸۰۰ میلیون تن؛ تولید کشورهای پیشرفته در سال ۲۰۵۰ با کاهش ۵/۰ درصدی از ۴۵۸ میلیون تن به ۴۳۵ میلیون تن؛ و تولید بقیه کشورهای جهان (ROW) با ۵۵/۶ درصد افزایش از ۴۱۹ میلیون به ۶۵۲ میلیون تن خواهد رسید. ROW بیشترین رشد را به صورت ترکیبی سالانه با رقم ۱/۴ درصد در سال در طی ۳۱ سال آینده خواهد داشت.
تنها کشور پیشرفته با افزایش تولید، کرهجنوبی خواهد بود زیرا کرهشمالی در مجموع آن لحاظ شده است. مجموع تولید کره در سال ۲۰۵۰ برابر با ۹۰ میلیون تن در مقابل ۷۳ میلیون تن در سال ۲۰۱۹٫ WSD انتظار افزایش گسترده تقاضای فولاد کرهشمالی در هنگام ادغام دو اقتصاد را دارد. کرهشمالی مشابه ویتنام، کرهجنوبی، ژاپن، تایوان، اندونزی و چین دارای بندرهای آب عمیق در سواحل شرقی و غربی خود است که مکانی عالی برای کارخانه تولید فولاد در ابعاد بزرگ (مگاکارخانه) خواهد بود.
در ROW، بیشترین افزایش در تولید فولاد در هند اتفاق میافتد، با برآورد تولید سال ۲۰۵۰ در ۲۵۰ میلیون تن در مقابل ۱۱۰ میلیون تن در سال ۲۰۱۹٫ با این حال، پیشبینی WSD برای هند با حداقل میزان ۱۲۵ میلیون تن هنوز کمتر از انتظار بسیاری از کارشناسان در هند و جاهای دیگر است.
در چین، گرچه میزان تولید در سال ۲۰۵۰ به ۸۰۰ میلیون تن در مقابل ۹۹۶ میلیون تن در سال ۲۰۱۹ کاهش مییابد، اما تولید فولاد با کوره قوسالکتریکی به ۲۰۰ میلیون تن در مقابل ۱۰۷ میلیون تن در سال ۲۰۱۹ افزایش پیدا خواهد کرد.
تولید جهانی فولاد با کوره بازی اکسیژنی (BOF) در سال ۲۰۵۰ پیشبینی شده که ۱/۱۲۴ میلیارد تن یا ۱۷ درصد کمتر از میزان ۱/۳۵۵ میلیارد تن محقق شده در سال ۲۰۱۹ باشد. تولید کشورهای پیشرفته با ۷/۲۸ درصد کاهش از ۲۷۳ میلیون تن به ۱۹۴ میلیون تن میرسد؛ تولید چین با ۳۲/۵ درصد افت از ۸۸۹ میلیون تن به ۶۰۰ میلیون تن میرسد؛ و در مورد ROW با ۵۹/۰ درصد رشد از ۱۹۳ میلیون تن به ۳۰۷ میلیون تن افزایش مییابد.
تولید جهانی فولاد با کوره قوس الکتریکی (EAF) در سال ۲۰۵۰ پیشبینی شده که ۷۶۳ میلیون تن یا ۴۷/۳ درصد بیشتر از ۵۱۸ میلیون تن محقق شده در سال ۲۰۱۹ باشد. تولید کشورهای پیشرفته با افزایش ۲۹/۶ درصدی از ۱۸۶ میلیون تن به ۲۴۱ میلیون تن؛ تولید چین با ۸۷ درصد افزایش از ۱۰۷ میلیون تن به ۲۰۰ میلیون تن؛ و تولید ROW با ۴۳ درصد افزایش از ۲۲۵ میلیون تن به ۳۲۲ میلیون تن خواهند رسید.
ایجاد قراضه فولادی فرسوده تا سال ۲۰۵۰ افزایش خواهد یافت زیرا ذخیره جهانی این نوع قراضه (فولاد با قدمت ۴۰–۱۰ سال) بیش از دو برابر خواهد شد و از ۱۴/۴ میلیارد تن در سال ۲۰۱۹ به حدود ۳۲ میلیارد تن خواهد رسید. اگر این ارقام را بر ۳۱ تقسیم کنیم برای در نظر گرفتن ذخیره سالانه با عمر ۱۰ تا ۴۰ سال، تولید قراضه فرسوده فولادی در سال ۲۰۵۰ بیش از ۵۰۰ میلیون تن در سال بالاتر از سال ۲۰۱۹ خواهد بود.
تولید آهناسفنجی (DRI) در سال ۲۰۵۰ به حدود ۲۷۲ میلیون تن در مقابل ۱۰۸ میلیون تن در سال ۲۰۱۹ افزایش پیدا میکند. با مسلم فرض کردن اینکه الکترولیزرها میتوانند با هزینه کم از طریق الکترولیز هیدروژن تولید کنند، زیرا آنها برای تولید مقادیر عظیمی هیدروژن با استفاده از انرژی الکتریکی تجدیدپذیر با قیمت مناسب طراحی شدهاند، بیش از ۵۰ درصد از افزایش تولید DRI با روش بدون (انتشار) کربن خواهد بود، زیرا بر پایه هیدروژن است.
افزایش تولید DRI به میزان ۱۶۴ میلیون تن در سال تا سال ۲۰۵۰ شامل ۱۰۰ میلیون تن در چین، ۳۲ میلیون تن در کشورهای پیشرفته و ۳۲ میلیون تن در بقیه کشورهای جهان است.